Xhemijeti si organizatë politike u angazhua për mbrojtjen e qenies shqiptare në Mbretërinë SKS, natyrisht të mbuluar nën petkun e religjionit islam, përndryshe s’kishte si të jetë ndryshe në këtë kohë.
Shkruan: Ismet AZIZI
Xhemijeti duke synuar mbrojtjen e territoreve etnike shqiptare nga kolonizimi, që stimulohej përmes reformës agrare, në fakt e mbronte gjeografinë shqiptare Por përveç që luftonte kolonizimin, reformën agrare, shpërnguljen, rëndësi të veqant i kushtonte arsimit në gjuhën amtare Këtë e dëshmojnë dhjetra dëshmi që Xhemijeti në kërkessat e veta kërkonte arsim në gjuhën amtare. Xhemijeti si një organizatë arriti që nëpërmjet deputetëve shqiptar ta ngritur zërin në senzibilizimin edhe në arenën ndërkombëtar të të drejtave nacionale të shqiptarëve, që për politikën zyrtare të Boegradit, paraqitëte rrezik të madh.
Në aktivitetin e Xhemijetit, fillimisht një lëvizje fetare-kulturore, dhe më vonë parti e cila tubonte përfaqësuesit politikë të Maqedonisë, Kosovës dhe Sanxhakut, nga radhët shqiptarëve, turqve, boshnjakëve, dhe bullgarëve myslimanë, rolin kryesor e kishin vëllezërit Dragaj dhe Aqif Blyta. Kryetari i partisë ishte Nexhib Draga, një prej politikanëve të shquar në mesin e shqiptarëve, i cili në momente të caktuara, kur ishte nevoja ishte aleat i radikalëve. Aqif Blyta nga Sanxhaku, përkatësisht nga Pazari i Ri, kyçet që në fillim të nismës për themelimin e Xhemijetit. Në kuvendin themelues të mbajtur në Shkup, më 19 dhjetor 1919. Blyta u zgjodh sekretar i kësaj partie. Nexhipi ishte vëllai i madh i liderit të ardhshëm Xhemijetit dhe bashkëpunëtorë i ngushtë i i tij ishte Aqif Blyta.
Në nivel lokal, Blyta ishte organizator i kuvendit themelues i Xhemijetit në Pazarin e Ri, i cili u mbajt më 4 prill 1920. Në tubim u vunë themelet e Xhemijetit në Pazarin e Ri dhe rrethinë. Sipas autorit M. Radoviq. “Që nga themelimi i Xhemijeti, Aqifi ishte anëtar dhe lider i tij në Novi Pazar, deri në shpartallimin e kësaj partie. Luajti rol të rëndësishëm në Këshillin e Përgjithshëm të Xhemijetit.” Megjithatë, edhe pse ishte i renditur lart në listën e Xhemijetit, Blyta, nuk arriti të kandidohet në zgjedhjet parlamentare në nëntor të vitit 1920, kur Xhemijeti kishte fituar tetë mandate. Sipas M. Radoviqit: “Kishte qenë oficer i armikut dhe nuk kishte shtetësinë jugosllave“..Meqë ai e dinte gjuhën turke, shqipe dhe serbe, si i deleguar i partisë, edhe pse nuk ishte deputet, shpesh shkoi në Beograd për çështje të ndryshme politike. Ai me ndërgjegje të lartë kreu funksionin e sekretarit të partisë. U angazhua në ruajtjen e unitetit në parti dhe unitetin e të gjithë myslimanëve në Jugosllavi. Megjithatë, si shqiptar që ishte, ai ishte më i përafërt me rrymën pro shqiptare në Xhemijet, duke përkrahur Nexhipin (vdiq 1922) dhe Ferat Dragën.
Në janar të viti 1923 Ferhad Draga, në Kongresin e 4-të të partisë, si lider i shqiptarëve të Kosovës, si dhe me përkrahjen e myslimanëve (pra shqiptarëve dhe boshnjakëve) të Sanxhakut imponohet lider i partisë. Për ngritjen e tij të shpejtë është meritor Aqif Blyta i cili Dragës i siguroi përkrahjen e sanxhaklinjëve.
Në zgjedhjet parlamentare të marsit 1923 Xhemijeti kaloi shumë mirë duke i fituar 14 mandate dhe si partner i koalicionit hynë në qeverinë e Nikolla Pashiqit. Rezultati i zgjedhjeve dëshmuan për reputacionin dhe ndikimin e Blytës që ka pasur në trevën a Sanxhakut lindor. Blyta bëhet anëtar i tre komisioneve. Karriera e Blytës si deputet edhe pse jetëshkurtër, ishte për t’u mbajtur në mend. Aqif Blyta ishte me përvojë dhe njohës i mirë i rrethanave. Paraqitja më e dalluar e tij në Parlament ishte më 6 dhjetor 1923 në një takim të Komitetit Financiar. Duke sulmuar partnerët e koalicionit në qeveri, e cila ishte tashmë në krizë, Blyta tërhoqi vëmendjen e opinionit politik. Rebelimi i tij gjatë fjalimit dha sinjal rënien e shpejt të qeverisë.
Disa ditë më vonë, më 15 dhjetor 1923 Aqif Blyta në seancën e rregullt të Kuvendit vazhdoi kritikat e tij. Rrept ngriti zërin me rastin e ndërhyrjes së forcave serbe në gushtin e vitit 1923, në Mitrovicë, duke vrarë të rinj që protestonin sepse donin të ishte shqiptar kryetari i Bashkisë, Aqif Blyta me të marrë vesh ngjarjen, mbajti një qëndrim trimëror në parlamentin e Mbretërisë SKS. Ai kërkoi që të merreshin masa ndaj xhandarmërisë serbe, duke ua përkujtuar parlamentarëve se gjaku i derdhur nëpër rrugët e Mitrovicës nuk do të ndalet pa u plotësuar vullneti i popullit të atij vendi heroik”. Po atë ditë, në gazetën “Hak” Aqif Blyta shkruante “Xhandarët serbë po i vrasin barbarisht shqiptarët,nëpër rrugë. Këto mizorinë barbare mund t’i bëjnë vetëm serbët e qeveria e tyre. Ai akuzoi të gjithë ish autoritetet jugosllave se myslimanëve në Sanxhak iu është konfiskuar në mënyrë të paligjshme toka, dhe iu është dhënë ortodoksëve. Në vazhdim kërkoi të respektohen të drejtat kushtetuese të myslimanëve në Sanxhak, Maqedoni dhe Kosovë, në të vërtetë të trajtohen njëjtë si serbët, kroatët dhe sllovenët.
Deri nga mesi i vitit 1924 Blyta ishte tashmë njëri nga politikanët me ndikim në Xhemijet. Në shkurt 1924 Aqif Blyta pati një paraqitje të re në Kuvend. Gjegjësisht, pasi pësuan disa civilë shqiptarë në fshatrat rrethin e Vushtrrisë nga xhandarmëria, Fehrat Draga dhe Aqif Blyta dorëzuan një interpelancë në Ministrinë e brendshme..Në këtë kontekst Blyta diskutoi në Kuvend më 30 mars 1924 kur interpelanca ishte në rend të ditës. Blyta u lidh me diskutimin e Farhat Dragës për dhunën ndaj popullatës jo të krishterë në Kosovë dhe Sanxhak nga ana e policisë. Pas këtij diskutimi pasuan raporti i detajuar i Ministrit të Punëve të Brendshme dhe disa sulme ndaj Farhat Dragës dhe Xhemijetit nga politikanët serbë. ”. Më pastaj, Aqif Blyta përshkruan edhe krimet e tjera dhe për konfliktin me hajdutin Mehoviq. Deputeti Aqif Blyta përshkuan në detaje shumë krime të bandave serbe, xhandarmërisë dhe të tjerëve në popullatën vendëse. Ai përmend me emër shumë persona të vrarë nga vendet e ndryshme të Sanxhakut, Peshterit, Rozhajës e të tjerë. Në diskutimin e tij jep edhe një informatë me rastin e masakrës së Dumnicës (afër Vushtrrisë).
Megjithatë, forcimi i Xhemijetit dhe prononcimet më të lirshme të përfaqësuesve të tij, dhe përafrimit ndaj opozitës, në të vërtetë ndaj Partisë Fshatare republikane kroate të Stjepan Radiq (me kontaktet tashmë ekzistuese me JMO), nuk i përshtatej Nikolla Pashiqit.
Tehu i sulmeve të tyre verbale ishin të drejtuara ndaj bashkëpunimit të anëtarëve të Xhemijetit me kaçaket..Ai gjithashtu përmendi marshimin e Kosta Peçancit nëpër Sanxhak në vitin 1922. Përfundoi duke akuzuar qeverinë se ndjekja e kaçakëve zakonisht përfundojnë me ushtrim të dhunës kundër popullatës jo-të krishterë..
Aqif Blyta dhe Ferhad Draga janë shënuar si persona për të cilët duhet ushtruar presion policor. Blyta u arrestua katër herë midis 27 dhjetorit 1924 dhe 6 shkurtit 1925. F. Draga u arrestua gjithashtu disa herë.
Me ndërprerjen e ekzistencës së Xhemijetit, u ndërpre karriera politike e Aqif Blytës për shumë vite, sepse aktiviteti i mëtejshëm publik kishte me shkaktuar presion të ri ndaj autoriteteve ekzekutive. Megjithatë, Blyta mbeti politikani më me ndikim në Novi Pazar dhe rrethinat e tij. Për shumë, Blyta ishte një mik i respektuar, tregtar dhe politikan në zë, por gjithashtu një simbol i rezistencës ndaj Beogradit dhe një shteti që myslimanët e rajonit kurrë nuk e pranuan plotësisht. Ndikimi i tij nga Novi Pazari u përhap në rajonet përreth. Nga ana tjetër, Blyta kuptoi avantazhet e pozicionit të tij. Ai mblodhi ish-anëtarët e Xhemijetit dhe mbajti kontakte me ta. Duke i “drejtuar” votat myslimanëve, kishin një ndikim të madh në zgjedhjen e liderëve politikë serbë. Ndikimi i tij u ndje në të gjitha zgjedhjet në këtë rajon deri në vitin 1941.
Ferhat Draga sipas Hrabakut, njohësit më të mirë të Xhemijeti, ishte shembull tipik i shqiptarit (siç e quan Arbanas), me prejardhje kelmendas, krenar me prejardhjen e tij dhe me lashtësinë të popullit të tij në gadishullin Ballkanik. Ka mbajtur kontakte me Komitetin e Kosovës në Shkodër, dhe një kohë ishte edhe kryetar. Po ashtu ka mbajt kontakt me Lëvizjen kaçake të shtrirë edhe në Sanxhak. Me sundimin serb në ish Vilajetin e Kosovës nuk mund të pajtohej, andaj kërkoi aleancë me kroatët. Atij i konvenonte nacionalizmi borgjez shteti i coptuar federal, ku nëpërmjet Xhemijetit do ta impononte pushtetin e tij nga Sanxhaku deri në kufirin Jugosllav-bullgaro –Grek, Ai ka theksuar se numri më i madh i myslimanëve të Sanxhakut, Kosovës, dhe gati tërë Maqedonia iu takon Shqiptarëve. Ai me tërë gjallërinë e tij ka protestuar me rastin e çdo ndjekjeje të fshatarëve shqiptar, jatakëve të kaçakëve.
Sipas koncepcionit të tij për shqiptarët e Srerbisë Jugore shkruan Hrabak, proklamonte të njëjtat ide sikurse Komiteti i Kosovës. Me një fjalë, ishte shqiptaromadh, i ngjashëm me Hasan Prishtinën dhe bejlerët–nacionalist në prag të 1012, të cilët kërkuan autonomi për 5 vilajete.
Është me interes të thuhet, shkruan Hrabak për disa mendime të demokratëve të Sanxhakut dhe të atyre të Maqedonisë për Xhemijetin, të cilët i kanë njohur shumë mirë njerëzit e Xhemijetit, rrethanat, zakonet dhe adetet e tare qysh nga “zamani turk”. Më vonë sociologu Sreten Vukosavleviq, për Xhemijetin (më 4 qershor 1923 në gazeten Politika) thotë këtë:
“Përpjekjet nacionaliste shqiptare janë rreziku më i madh për ne. Njerëzit që udhëheqin “Xhemijetin” janë nacionalistët më të shquar shqiptarë të kryengritjeve 1908 deri 1912. Këta janë njerëzit që kanë proklamuar Shqipërinë autonome prej Adriatikut e deri në Shtip e Serez. Kongresin e Madh të pesë vilajeteve të Rumelisë (Shkodrës, Janinës, Kosovës, Manastirit e të Selanikut), të mbajtur në Dibrër në qershor të vitit 1909 e udhëhoqën njerëzit që po udhëheqin “Xhemijetin”. Këtu për herë të parë pas Lidhjes së Prizrenit u formuluan qartë kërkesat kombëtare të shqiptarëve.
Organizata mban një prefiks fetar, por udhëheqësit e saj, kur u shtruan në Parlament ceshtjet fetare nuk i kishin ato aspak primare. Me çeshtjet fetare u mor kryesisht JMO (Organizata e Myslimanëve Jugosllavë me seli në Sarajevë)”. Qëllimi i vetem i “Xhemijetit” është të pengojë shpërnguljen e myslimanëve për në Turqi, dhe të shqiptarizojë gjithë myslimanët e Maqedonisë, Kosovës e Sanxhakut, jo vetëm ata që tashmë janë turqizuar, por edhe myslimanët tanë sllavë.”
Kur analizohet aktiviteti politik i Nexhib e Ferat Dragës dhe Aqif Blytës, mund të thuhet se atë që nuk mund ta bënin Lëvizja Kaçake e Kosovës dhe Komiteti i Kosovës, vazhduan ta bënin legalisht duke u ballafaquar me politikanët serb në parlament dhe jashtë tij. Edhe pse Xhemijeti ekzistoi mjaft shkurt, këta veprimtarë dhanë kontribut të madh çështjes kombëtare, gjatë ekzistimit të tij, pas shuarjes e deri me shpërthimin e Luftës së Dytë Botërore dhe gjatë saj.
Andaj këta tre veprimtarë, deri vonë të anatemuar, meritojnë të vlerësohen drejt dhe t’ju jepet vendi i merituar në historinë kombëtare.
