(Në kujtim të dëshmorit të parë të UÇPMB-së, Fatmir Ibishi)
Në rrethana të okupimit, pas luftës së Kosovës, rritja e ndikimit të ideve të çlirimit kombëtar, të propaganduara nga qarqet atdhetare brenda vendit, si dhe nevoja e vetëmbrojtjes nga terrori shtetëror serb, bënë të domosdoshëm organizimin e lëvizjeve kombëtare shqiptare mbi themelet e të drejtës për çlirim dhe bashkim me Kosovën.
Shkruan: Valon Jashari
U shtrua kështu si një nevojë e ngutshme formimi i kësaj celule, sipas shembullit dhe programit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, i një organizate politike-ushtarake, si UÇPMB-ë, të fshehtë në fillimet e para, që do ti bashkonte atdhetarët e kësaj treve. Kjo vendosmëri sidomos u shtye përpara nga ish veteranët që kishin qenë në luftë të Kosovës, për të rivazhduar në rrugën e luftës së armatosur edhe në Kosovë Lindore.
Kjo lëvizje ishte me një ide të njëjtë kombëtare sikurse ajo e luftës së Kosovës, gjë që e bënë edhe këtë luftë si vazhdimësi të rrugëtimit dhe përpjekjes për çlirim kombëtarë. Kjo lëvizje kishte karakteristikat e saja, duke synuar që të përmbushte aspiratat politike të asaj popullate shqiptare të mbetur jashtë kufijve të Kosovës. Shkalla e nacionalizmit u karakterizua nga ndjenja e përbashkët, si pjesëtarë të të njëjtit komb, që edhe në fund shekullin XX po vuanin nga robëria dhe mos çlirimi i tyre.
Në jetën shoqërore u zhvillua ideologjia çlirimtare, kombëtare, thelbin e saj e përbën lufta kundër shtypjes kombëtare, me idetë që argumentonin të drejtën e natyrshme njerëzore të kësaj popullate shqiptare për të qenë e lirë dhe e pavarur kombëtarisht si pjesë e trungut shqiptarë. Këto ide, të përhapura gjerësisht në rrethet brenda dhe jashtë kësaj popullate u futën edhe në mendjet e njerëzve të thjeshtë, të cilat ndihmuan në formimin te popullata shqiptare rreth ndërgjegjes së përbashkët kombëtare, e cila e mishëronte vullnetin e tërë asaj popullate, gjegjësisht të Preshevës, Bujanocit dhe Medvegjës.
Viktimat civile patën jehonën e dhimbjes në Kosovë Lindore dhe ngjallën indinjatë tek popullata shqiptare dhe njëkohësisht shkalla e pasigurisë shtohej nga dita në ditë pasi që pushteti serb nga njëri vendbanim në tjetrin bënte terror mbi popullatën civile.
Fatmir Ibishi nga fshati Uglar të Gjilanit, kthehet nga perëndimi në vendlindje dhe menjëherë kyçet në njësitet guerile të UÇK-së, në Zonën Operative të Karadakut në pikën e Zhegocit në Brigadën 171 “Kadri Zeka”. Në fillimin të luftës së UÇPMB-së Fatmiri ishte ndër të parët, që nga dalja publike e UÇPMB-së në fshatin Dobrosin. Pas vendosjes në këtë fshat, Fatmir Ibishi ishte në mesin e tri skuadrave të para që themelohen, Fatmiri ishte Komandant i Skuadrës së Dytë që ishte themeluar në këtë fshat më 27 janar të vitit 2000.
Gryka Klisura e Konçulit që lidhë Republikën e Kosovës me Serbinë është një prej pikave më strategjike në Kosovën Lindore. Ditë e më shumë ushtrohej dhunë psikike e fizike ndaj shqiptarëve të Kosovës Lindore në punktin policor në Konçul.
Pikërisht Komandant Fatmir Ibishi më 26 shkurt të vitit 2000, rreth orës 23:00, me një grup bashkëluftëtarësh prej dy njësiteve të pjesëtarëve të UÇPMB-së kishin zënë pritë në kthesën e parë në hyrje të fshatit Konçul, nga drejtimi Bujanoc-Gjilan, ku sulmuan xhipin e policisë në të cilën ishin katër polic serb, në mesin e tyre dhe oficer pjesëmarrës në të gjitha luftërat në ish-Jugosllavi.
Në përleshje në mes të ushtarëve të UÇPMB-së dhe policisë dhe paramilitarëve serb, Fatmir Ibishi pati fatin që të jetë dëshmori i parë i UÇPMB-së.
Bashkëluftëtarët nuk mundën fare që ta tërheqin kufomën e tij, pasi që arritën forca të mëdha serbe. Pas vrasjes së komandantit, policia serbe e marrin kufomën e komandantit, e dërgojnë dhe varrosin në varrezat Rome në Bujanoc. Falë ndërkombëtarëve që i bën presion palës serbe, pas një muaji nxirret nga varri dhe kufoma e komandantit kthehet në vendlindje në Kosovë.
Me emrin e tij u themelua Brigada 111 e UÇPMB-së “Fatmir Ibishi”, e cila ishte emëruar për nderë të dëshmorit dhe heroit të kësaj lufte çlirimtare.
