Sinan SADIKU
SYTË E MI ENDE I KËRKOJNË NGJYRAT E YLBERIT
(Cikël poezish)
DELET
Shkojnë
tatëpjetë lugajës
drejt pyllit
Pojata lart
në kodër
Ujku
ulur te një lis
vëzhgon e përjarget
BRYMË…
Një brymë mizore
i dogji ëndrrat e blerimit
një nga një
Nga pikëllimi
vjeshtës iu këputën këmbët
po nuk protestoi
E njihte vetveten
Sytë e mi
ende i kërkojnë
ngjyrat e ylberit
VJESHTË NË VARGUN TIM
Shiu më i rrallë
kujtimit tim
po i bien gjethet
Lumi ka etje
burimet të përgjumura
thatësia i tregon dhëmbët
…………………………
Vesa u bë brymë
malli mallëngjim
vjeshtë në vargun tim
ME MIGJENIN
Pas shtatë dekadave
janë ndërruar
vetëm numrat në kalendar
koha ka mbet e njëjtë
Shpesh i takoj Lulin Zenelin…
dhe mendoj
sa t`pafuqishme vargjet
asgjë nuk ndryshuan
Këngët tua po këndohen
po na i prekin zemrat
më shumë se kurrë
Poetët po i ruajnë mushkëritë
nuk po i nisin këngët
nga frika se iu mbeten në gjysmë
Poeti im i dashur
koha jote dhe koha ime një
janë ndërruar
vetëm numrat në kalendar
Asgjë nuk ndryshuan vargjet
VARGJE PËRKUJTIMI
Ibrahim Ibishit
U njohëm
atëherë
kur krrokatnin korbat mbi muranë
Ishim
duke vrapuar pas magjisë së shkrimit
duke e përjetuar leximin
Ti e kishe një penë
një varr në qiell
dhe shumë shpresa
asgjë më tepër
Shiu për kërpudha
binte rrallë
edhe pse i këndoje balada
Mjeshtërisht
e kalove shtjellën e vetmisë
Kur kishe zjarrmi
ballin ta flladiste
një kaçurrele që vraponte pas erës
Njerëzit e vjeshtës
ende dashurojnë krijojnë çmenden
kështu disi
Miku im
do të ta sjell një trëndafil në varrezë
dhe këto vargje përkujtimi
SHKOI PËR TË ARDHUR
Dëshmorit
Shkoi për të ardhur përherë
erdhi për t`mos shkuar kurrë
dhe mbeti në këngë në poezi
në takime në ndarje
në lojëra në valle
U bë oksigjen
që i ushqen
mushkëritë e lirisë
ilaç që i shëron
ëndrrat tona
engjëll që e përzë
trishtimin
Erdhi për t`mos shkuar kurrë
shkoi për të ardhur përherë
bashkë me engjëjt e lirisë
yllin e fatit
dhe pemët e buzëqeshjes
Është krua i pashtershëm
i frymëzimit dhe ngrohtësisë
Nga bëmat e tij
i marrim ngjyrat më të bukura
dhe e vizatojmë pranverën
Shkoi për të ardhur përherë
erdhi për t`mos shkuar kurrë
ANTOLOGJI LIRIE
Agim Ramadanit
Kur vdekja vraponte
si e çmendur
dhe i veshte me të zeza
festat dasmat
që përfundonin
para se t`niseshin
ti erdhe
Një pranverë
të vizatuar në zemër kishe
me fjalën vëllazëruar ishe
me këngën poezinë
I doje ngjyrat
luaje me to kënaqeshe
Me të kuqen
atdheun rilinde
Pastaj u fshehe thellë diku
në të lashtën Dardani
si kryepikturë
si krye poezi
Faqeve të lirisë mbete
… antologji
KËNGË A VAJË
Këtij dimri të bardhë
shikimit tim
po i humbin ngjyrat
Kur dalin yjet
zbehtësia lëshon udhë
e nata buzëqesh
……………………..
Ishte këngë a vajë
e lyer me vaj
nga buzët e saj
