Ana KOVE
LEGJENDË TINGUJSH
E bukur si legjendë dashuria juaj, Galatea,
gjersa Ciklopi ua rrufiti krejt lëngjet e trupave
tek shijoheshit me afsh mbi valë
e ty robinjë të la në terr,fundosur nën gurët e kripur.
Pastaj shkëmbi ndërroi ngjyrë,
kur Zot’ i detit ta hodhi shpinës si ndëshkim
që ta mbartje tok me dhimbjen e ndarjes.
A të kujtohet betimi i valës, Galatea?
Për ty do ta gërryej shkëmbin me buzë,
mos u nguros,
vidhja shpellës një rreze e bëje rrugëz drejt diellit,
duro me forcën e gurit.
Pa këngën tënde prej sirene, s’do jetë i kaltër ky ujë…”
Ciklopi vdiq,e vrau Odiseu me fuqinë e mallit për Itakën,
siç vret dashuria për atdheun çdo mizori;
shpatën nxehu në prush e synë ia plasi,
blu i rrodhi prej retinës lëngu i trupave tuaj
e bota u mbështoll me cipën e legjendës.
Nën ç’dete je fshehur vallë, Galatea?
Dil, jepu diellit,
kapërthehu me valën
që të pret shtrirë shkumës së bardhë,
mbarsu me tingujt e zhaurimës së mallit,
këndoje në liri këngën prej sirene
për magjinë e joshjes së parë;
këndoje një baladë edhe për mua,
që askush s’ma rilind dashurinë, e as atdheun…
( Shifra: ITAKA )
