Në përmbledhjen me poezi “I djegur në shi” Xheladin Rexhepi u qaset dhe shqipton jetën dhe botën e brendshme përmes sonetit, që është formë poetike e njohur nga lashtësia, po që gjithnjë mbetet aktuale dhe e përshtatshme për t’i shprehur dukuritë e botës dhe për të komunikuar me lexuesin.
ANTON NIKË BERISHA
Autori u përmbahet rregullave kryesore të sonetit (secili sonet ka katërmbëdhjetë vargje), zbatohet rima (ndonjëherë ajo mbërrihet dhe me assonance); shmanget përdorimi i një vargu të vetëm metric,fjala vjen, tetë,dhjetë, ose njëmbëdhjetë rrokshin, po i kushtohet kujdes ritmit të vargut dhe figurshmërisë së tij.
Pra, në përfitimin e teksteve të soneteve Xheladin Rexhepi përdor vargje metrash të ndryshme, siç vepron edhe me rimën.
Ai me qëllim ka lënë anash vargun e saktë metrik tradicional, për t’i dhënë vargut të tij liri dhe shprehimësi poetike sa më të madhe; ka synuar që gjuha me të cilën e harton vargun dhe sonetin si tërësi të jetë sa më poetike.
Gjakimi kryesor i autorit është që ta ruaj rrafshin sa më të ngritur të të shprehurit poetic,pa marrë parasysh se çka bënë objekt vështrimi: dhimbjen,pësimin, dashurinë apo çështje të konkretësisë jetësore të afërt, siç është ciklikushtuar viteve ’70, “Ditarin që s’e shkrova II”, ku njësitë e veçanta poetike kanë tituj thuaja se të njëjtë “Ndoshta ka qenë…” (ndërrohen vetëm vitet dhe emrat e muajëve).
Një cilësi tjetër e këtij vëllimi është se Xheladin Rexhepi i është shmangur fjalëve të mëdha dhe retorikës (edhe kur ka shqiptuar çaste drama
tike dhe tragjike të rrjedhës së botës sonë ose ato individuale) dhe i ka dhënë hapësirë rrëfimit dhe gjuhës poetike (veçohet sidomos metafora), veçanti që kushtëzojnë komunikim më gjallërik dhe ndikim estetik më të madh.
( Prof. dr. Anton Nikë Berisha, është redaktor i këtij libri, i cili këto ditë doli nga shtypi përmes Shtëpisë botuese “Beqir Musliu”)
