/2L ONLINE/ – Lidhja e Historianëve të Kosovës “Ali Hadri”, Dega në Gjilan ka kërkuar që tribunit të popullit Ramiz Cernicës t’i ngritët një shtatore në qendër të qytetit të Gjilanit. Blerim Haziri, kryetar i Degës në Gjilan, i Lidhjes së Historianëve të Kosovës “Ali Hadri”, ka bërë të ditur se kanë kërkuar nga kryetar i komunës së Gjilanit t’i marr të gjitha veprimet që kjo kërkesë të realizohet.
‘Vlerësojmë se Ramiz Cernica meriton t’i ngrihet një shtatore në Qendër të qytetit së Gjilanit. Prandaj, kërkojmë nga ju të ndërmerrni të gjitha veprimet e duhura që kërkesa jonë profesionale dhe kombëtare të realizohet praktikisht, për ç’gjë jemi të gatshëm të bashkëpunojmë në çdo kohë”, thuhet në kërkesë.
Përndryshe në arsyetim thuhet:
RAMIZ CERNICA
“Ramiz Cernica u lind në vitin 1903 në familjen Hoxha në fshatin Cernicë, familje me vlera kombëtare. Asokohe shkollimi u selektivizua, kurse ai nuk pati mundësi shkollimi. Megjithëkëtë, si autodidakt mësoi shkrim leximin, që e avancoi edhe më shumë gjatë shërbimit ushtarak prej tetëmbëdhjetë muajve në qytetin e Vukovarit, ku falë avancimit shkollor, por edhe njohurive ushtarake, që posedonte gjatë shërbimit, i besohej detyra e komandantit të togut. Në këtë drejtim angazhohej edhe gjatë shërbimit në xhandarmëri në Kumanovë, ku qëndroi 8 muaj, kurse në vitin 1933 kreu një kurs për drejtimin e makinës shirëse.
Ramiz Cernica inkuadrohej në Lëvizjen Kombëtare në vitet e njëzeta të shekullit XX. Ndërkaq, në vitet e tridhjeta zgjidhej kryetar i Komunës së Parteshit. Sa qëndroi në këtë post vazhdimisht kundërshtonte padrejtësitë, shtypjen e popullit shqiptar, duke luftuar për të drejtat kombëtare. Me ngulm kundërshtonte kolonizimin e Kosovës si dhe shpërnguljen e dhunshme të shqiptarëve për në Turqi. Për shkak të qëndrimeve të tij kombëtare burgosej nga pushteti serb. Gjatë viteve 1941-43, kur rajoni i Gjilanit ishte në autoritetin Italian, ushtroi detyrën e kryetarit të Parteshit. Në prill të vitit 1943 shpëtoi Aradhën Partizane Shqiptare në krye me Fadil Hoxhën, e cila u rrethua nga italianët në malet e fshatit Livoç i Epërm.
Në vjeshtën e vitit 1943, pas kapitullimit të Italisë shkoi si delegat në formimin e Asamblesë së Qeverisë së Shtetit Shqiptar në Tiranë, që ishte një besim i madh ndaj tij. Udhëheqja e LNÇ-së Ramiz Cernicës i afroi të marrë pjesë në Konferencën e Bujanit, por ky nuk e pranoi ofertën .
Pas hyrjes së brigadave partizane më 16 nëntor 1944 në Gjilan, Ramizi burgosej, dy herë, por shpejt lirohej. Në korrik të vitit 1945, Ramizi si delegat i rrethit të Gjilanit mori pjesë në Konferencë të Prizrenit, ku edhe formalisht po zyrtarizohej aneksimi i Kosovës nga ana e Serbisë. Në këtë konferencë kërkoi dhe e mori fjalën edhe Ramiz Cernica. Me këtë rast guxoi që haptas të deklarojë se është kundër aneksimit të Kosovës nga ana e Serbisë, duke shprehur njëkohësisht vullnetin e popullit të Kosovës për bashkim me Shqipërinë. Kjo paraqitje e Ramizit në këtë konferencë shkaktoi një tollovi dhe një tërbim të egër të udhëheqësve të “Kosmetit”, sidomos të Ali Shukriut, kështu që Ramizit ia ndërprenë fjalën dhe kryesia e punës dha një pushim, sepse u pa se pas Ramizit, të inkurajuar nga fjala e tij, i ngrenë duart për të marrë fjalën edhe ca delegatë të tjerë. Ky deklarim i hapur e i guximshëm i kushtoi shumë shtrenjtë Ramizit. Pas pak ditësh pushteti antishqiptar në Gjilan e dënoi me 20 vjet burg të rëndë.
Ramiz Cernica frymëzuesi i mijëra shqiptarëve, që ishin bërë barrikada të gjalla para pushtuesve serbë, ishte fanari ndriçues i rrugës së lavdishme për çlirim e pavarësi. Ishte udhërrëfyes për gjithë atdhetarët deri me vdekjen e tij. Qëndrimi i tij historik ishte “Nuk dua që brezat e rinj të më mallkojnë përjetë, prandaj po them, me Serbinë –JO!, me Shqipërinë PO“ /2L ONLINE/
BLERIM HAZIRI
