PRANË PETALEVE TË NJË LULEJE
( cikël poezish )
Sabit Rrustemi
NË PRITJEN E NJË DITEJE
Vjen në krye të çdo moti
përmes udhës rrotulluese
dhe një Nateje të Madhe
Me themel shprushem
pastrohem
për sytë plot dritë
Fole e saj është krejt natyra
çdo lule e fije bari
dhe pritja ime
Nën qepallat e një dritareje
ajo vjen
me shi më shpërlanë kthjellon
Puhia e flokëve të saj
faqeve më miklon
Para agut në shesh më nxjerr
në ditën e madhe më lumturon
për jetë e mot
NË DORËN TËNDE
Imja tokë më ngroh e ushqen
dhe etjen ma heq
për të lëshuar shtat
rremb i kësaj luleje të bëhem
në dorën tënde
për çdo mëngjes
SHTEGU I TRËNDAFILTË
Sa herë mbetem në bregun tjetër
ti mërrolesh
nëpër re fshihesh
unë gjej një shteg
përbiroj mes resh
e laj rrezet me një rigë shi
Nga ata sytë tu
shpërthejnë ngjyrat
breg më breg
përkohësisht na afrojnë
BRENDA ZEMRËS TRËNDAFILORE
Aty jam diku
i fshehur prej kohësh
në kornizë
brenda zemrës trëndafilore
Ajo as hapet
as mbyllet më shumë
më mbanë në atë dhomë shpirti
përjetësisht
KURORË TRËNDAFILORE
Në ditën e saj të shenjtë
bulëzoj e hapem
shtatit të njomë
faqeve prush
i bëhem kurorë
mbi ballin që i ndritë
mbi të zezat flokë
për jetë e mot
ZONA IME KUQËRREME
Sa herë
perdja e zezë e ditës lëshohet
kthehem në zonën time kuqërreme
e të përjetësoj
përmes vargjeve të shpirtit
Një jetë si kjo më ikën
sa hap e mbyll sytë
e vargu për ty
nuk përmbyllet dot
ZEMËR E VIRGJËR
Dlirësia ime e bardhë
ëndrra ime e virgjër
vetëm ti je
paqja e shpirtit tim
Më nuk do të të humbas
tapinë e zemrës
veç ta kam nënshkruar
