NËSE DO GJYKOHEN
Nëse në atë jetën e përtej botëshme
Gjitha pjesët e trupit do gjykohen ndërvete si thonë
Vallë çka do ju thotë trupi këmbëve që e bartën
E çka këmbët trupit që mbi to rënd rëndoj
Për gjitha ato ndrojtjet të panevojshme jete
Mendja e kthjellur zemrës vallë çka do i thotë
Zemra e lënduar mendjes inatçore çka
Dy duart që janë për kokën koka çka do ju thotë
Trupi do i gjykoj këmbët pse u këputën në lak
Këmbët trupin drejtpeshimin pse se mbajti dot
Mendja do e gjykoi zemrën pse dhimbjen s’ia kuptoi
Mendja zemrën pse dhimbjen e saj s’ia tregoi
Duart pse se mbrojtën kokën ishin për ta mbrojt
Do gjykohet koka pse futej atje ku s’mbrohej dot
Dëshira do e gjykoj syrin qëllimin e saj pse se pa
Syri do e gjykoj dëshirën se me verbërinë e saj shkoj larg
NË KËTË DITË TË BEKUEME
Ju lutem më lini të qetë
Të dehem në mbretërinë e qetësisë sime
Në këtë ditë të bekueme
Ditë pranvere
Shpresoj pres të na vjen pranverë e vërtetë
Lutem më lini në vete
Mos ma trandni ëndrrën time
Me mushkëritë e mia të thithi ajër me gjithë fuqi
Këtë ajër të freskët me frymë hyjnie
Lutem ma dëgjoni dëshirën
Buzëqeshjen si mjaltë do ja dhuroj kësaj dite
Të ja marr ngrohtësinë për zemrën time
Lutem më lini kështu si dua
Po desha të qeshem le të qeshem si di
E po desha të qaj le te qaj si dua
Nën këto rreze të arta pranvere
Me lotin e kthjellët vesë ti zbus dhimbjet e mia
PREDIKIM
Thonë rrena shumë e ligë
Kjo botë e rrejshme gjithnjë
S’di sa ka kuptim
Predikim
Një ditë në vit e kemi
Ditë të ndamë me një prill
Shprehemi në plotninë tonë si jemi
Krejt lirshëm nën hijen e saj
Rrena ka një ditë
Ne kemi një zot e një toke
Në këtë bot e në amshim
Predikim
ISHARA JO
Po shprehem me gjuhën e Rines
Me më të ëmblën gjuhë në botë
Sa mire ja di kuptimin
Çdo ditë të lume shijen e saj shijoj
Nga mërgimi erdhi e shkoj Rina
Atje ku i hedhë hapat në jetë
E përshëndes për rrugëtimin
I urova çdo të mirë
Mirëmëngjesi kudo që jeni
Në këtë rrugë bote ecje e pa fund
Pyes a i mbyllët sytë hiq
A bëtë naj pikë gjumë
Rinesi vogël qajti apo qeshi
A e keni patur hiq ftohët
Mërzia a ju mundoj
Rina a e bëri pipen në done
Siç e thoshte vet ajo “ishara jo”
LIGËSHTOHEMI KEQ
Ti pranverë që na dhuron ngrohtësi
Ti na solle rrezet na solle dhe zgjimin
Dite të na ngroh e dite të na kallë
Sa shpesh na djege keq naj qite tymin
Ti na solle motet me kohët përqudshmëri
Me të reshurat rrjedhë e natyrshme
Dhe zytësin e errët që na u ngulit në shpirt
Me ato dhimbje që thellë po i ndiejmë
Ato mote të liga na u bën oazë dhimbje
Në bebëz syri na u bën perde errësire
Ne ju a dhuruam lotin ton të rrjedhë rigë shiu
Kujtimet po na mërzisin ligështohemi keq
Sa mirë u përmbajta dhe jo s’u dorëzuam kurrë
FANTAZMA
Me peshën e vet hedhur mbi vete
S’ndalon fantazma ecë në rrugën e saj
Shesh shkarravine do na bën synimet
Ne lak kohe idealet donë të na ngulfat
Në verbëri errësire vetveten do e kafshoj
Në dritën e pikë ditës do e shitoj zana
Në vorbull të thellë humnere do fundoset
Do prekë deri në fundin e skëterrshëm
Me gjithë gurin e mëkati të vet varur në qafë.
S’DO MARR AS FRYMË
Po na ecë koha ashtu si di
Me gjitha të ligat që do i përbinë
Gjithëve ju dua ju kam te mit
Me gjithë tokë e qiell gjithsesi
Çdo grimcë dheu do jetë e imja
Këtu ku do shuhem një ditë
Ku do pushoj e s’do marr as frymë.
DO RIKTHEHEM
Do mundohem të heshtë
Me veten time në paqe dua të rri
Për pak kohë le të ndalem
Në botën e juaj të ju lë të qetë
Pushoni mos të ju mërzisë
Ky frymëzimi i imi le të vazhdoj
Le të shpërthej me rrjedhën e ti
Nga thellësi e zemrës sime ju uroj
Mirë mbetshi të mirë në paqe
Unë të vazhdoj me vargun e vakët
Plot vrull do rikthehem tek ju përsëri
