HERONJTË E URISË
Xhelil ARIFI
E uroi për plagët
Nëna birin
Dhe nuk qau derisa po ia numëronte
Se ishin plagë lirie ato
Krenaria fshehu dhembjen
Shpresa ja thau lotët
Por ditët e lirisë së barkut bosh
dhëmbin deri në qiell
Dhe nëna qau
E vajtoi kur iku
Dhe la shikimin e fëmijëve të uritur prapa
Nëna qau
Edhe kur flinte me zemër të zgjuar
Dhe luste perëndinë, për të
dhe nji ditë
Nëna prapë nuk qau
Edhe pse zemrën ja copëtoi lajmi
Bir nji herë bëhet hero njeriu
O për atdhe o për fëmijët e tij
Tha dhe mbylli sytë
