Poezitë që fituan çmimin e parë dhe çmimin e dytë, në konkursin anonim letrar, “Flaka e Janarit” 2019
Fadil LEPAJA
ME KNUE ME ZOJT E MALIT
E kuptove se nuk je I bam për rrafsh
U ktheve në mal, e preve atë lisin e madh
që e kish pas mjell katragjyshi
Gjyshi të pat kallxue shumë legjenda për të
me trupin e tij e bane nji parmendë
me ja shkye brijtë bjeshkës
Livadhit të egër ja hoqe krejt gurët
e krejt therrat deri sa e bane tepsi
gjogut ja bane gujt varrë
dej e qele lavrën e parë në mal
Gjamë e madhe me livrue në mal
malit me i lyp buk me thasë
mali jep veq lesh
edhe legjenda për drith
Mas vonë e bane një lahutë
edhe nji çifteli,
nji fyell, nji def, e nji tupan
e ja nise me i knue kangët e tua
Bajshe llaf me zojt e malit
edhe u ruejshe arushen mos me e que prej gjumi
ujku mos me t’ ra ner dhen
Në fund krejt e hoqe prej trupit tand nji bri
Ja bane veti një nuse, me e mushe malin me fmi
Në rrafsh nuk u lëshove ma
Deri sa i mësove arushat me kcye me def
E ujqit me luejt në oborr, me fmi …
…
( Shifra: “Arushat kcejn me def )
TELI I KËPUTUN I LAHUTËS
Lufta ka ikë prej këtu e mas saj kanë shkue edhe qenët e luftës
shkuen me i pre nja njëzet krena, për me e qitë normën e luftës
për me hi në naj kangë të huej
Knej kanë ardhë korbat, me ua hangër sytë trimave që ranë në fushën e betejës
Mas tyne erdhën miqtë për me na la, e me na shpërla në tre ujna
krejt ngjyrat me na i hjekë prej trupi, e krejt kangët e moçme me na i shlye prej truni
Erdhën me na mësue qysh me gatue bukë të grytë
e me pi ujë të destiluem, me na i hjekë tirqit e zhgunët
gratë qysh me i ba femna, e burrat qysh me i ba meshkuj
Erdhën me na ba, krejt neve, yrrnek për krejt globin
qysh duhet me e dashtë armikun tand ma shumë se veten
qysh me e kthye tjetrën faqe kur të rrehin ftyrës
ma ska as armik, ka metë veç armiku i armikut këndej
Na mësuen qysh me e mbjellë, qysh me e lavrue arën e huej,
Qyshë në arë të huej me e gjue farën, qysh me e korrë
në fund krejt, në mulli të huej, qyshë me e blue
Fëmijët nëpër shkolla, mësojnë vjersha, qysh e huaja është veç e huaja
asgjë e jotja nuk asht, ti je veç argat i lidhun për toke
kurkund nuk munesh me shkue me izë, munesh veç me ikë
Mas lufte shumë kanë shkue prej këtu, shumë trima janë vetëvra për së gjalli ,
rrugës e kanë hupë kuptimin, enen cullak metropoleve të globit
Nuk janë metë për asnjë kangë, ma as lahuta nuk i kapë
Kurgjo ma nuk munet me u knue veç me një tel
Lufta ka ikë, qenët e luftës kurrë mos u kthefshin në këto troje
Kem me i gjetë ne ngjyrat tona, një ditë e kem me tjerrë edhe lesh me furkë
nëpër qilimat tonë, prapë shqiponjat kem me i ba me fluturue
Shifra: “Fluturimi I shqiponjave”