/2L ONLINE/ – Sjellja paradoksale e politikanëve në njërën anë, dhe heshtja e indiferenca e qytetarëve ndaj veprimeve të politikanëve në anën tjetër, i ka vënë në lajthitje miqt tanë dhe bashkësinë ndërkombëtare.
Çfarë po kërkon dhe kah dëshiron të shkoj ky popull!
Politikanët, në njërën anë deklarohen pro-përëndimor (por-amerikanë), në tjetrën vazhdojnë lidhjet dhe kumbarinë me pushtuesit shekullor turko-sllav, duke ua dhënë (falur) në koncesion (përmes privatizimt të egër) të arterieve më profitabile dhe strategjike në vend, si: KEK-un (KEDS), Aeroportin e Prishtinës, ndërtimin dhe menaxhimin e Autostradave,…etj.
Qasja jopragmatike e politikanëve kosovar, ka ndikuar në sjelljen dhe reflektimin negativ të shoqërisë kosovare. Në të njëjtin diskurs me politikanët po sillen edhe qytetarët, në njërën anë deklarohen se janë populli më pro-ameriakn në rruzullin tokësor, ndërsa me sjelljet e tyre çdo ditë e dëshmojnë të kundërtën e saj.
Pak kush nga shumica shqiptare në Kosovë, asokohe ju kishte gëzuar ndërtimit të Katedrales “Nënë Tereza” në Prishtinë, gurthemelin e së cilës e pati vënë arkitekti i shtetit të Kosovës, Presidenti historik Dr. Ibrahim Rugova bashkë me Ipeshkvin e ipeshkvisë së Kosovës, Imzot Mark Sopin. Ishte kjo një ide sa e qëlluar, po aq pragmatike, që ka të bëjë me ripërtritjën e rrënjëve tona të lashta, në njërën anë dhe me lidhjën e miqësisë me botën përparimtare e demokratike, në anën tjetër.
Për ironi të faktit, ditë më parë shumë nga kundërshtarët e ndërtimit të Katedrales në Prishtinë, ishin prezent në shënjtërimin e Nënë Terezës në Vatikan, jo nga dëshira dhe ndjenja shpirtërore, por vetëm sa për t’u paraqitur “pro-perëndimor”.
Muaj më parë, aq fuqishëm u kundërshtua edhe ndërtimi i një kishe katolike në fshatin Llapushnik të Drenasit, sa që u shndrrua në “hit lajm” i mediumeve të shkruara dhe elektronike në Kosovë, anipse e drejta dhe liritë fetare janë të garantuara me Kushtetutë dhe ligjet e Kosovës, pa marrë parasysh se a është përbërja katolike, myslimane apo ortodokse.
Historia e besimeve në Kosovë është shumë e lashtë. Krishtërimi ka luajtur rol të rendësishëm në mbijetesën e kombit shqiptarë ndër shekuj. Ishte krishtërimi ai që i dha identitet të fortë popullit shqiptar në kohën e dyndjeve të ndryshme barbare, si dhe gjatë sundimit të egër osman për më tepër se pesë shekuj, ku populli shqiptarë qe rrezikuar nga asimilimi dhe shperngulja masive.
Është prap krishtërimi, në përfundim të shekullit XX-të e shpëtoi popullin shqiptarë të Kosovës nga shfarosja dhe shpërngulja barbare serbe,…akoma vazhdon të na ndihmojë në ndërtimin dhe konsolidimin e shtetit tonë.
Por shtrohet pyetja; a jemi duke i respektuar e vleresuar sa duhet angazhimet e tyre? – E verteta është, Jo!
Sikur shumë shpejtë e harruam luftën dhe pasojat e saja. Pastaj, harruam ndihmën e madhe, të pa parë ndonjëherë gjatë historisë sonë, që na erdhi nga Shtetet e bashkuara të Amerikës dhe ato evropiane. Vertetë pati ndodhur një mrekulli, ku më të drejtë Akademiku, i ndjeri Mark Krasniqi, e kishte thënë: “Mrekullia vetëm një herë zbret nga qielli”, derisa fliste për rëndësinë e intervenimit të NATO-s kundër forcave pushtuese serbe.
As ndërtimi i xhamive , as kostumet fetare islame, madje as shamitë e gjinisë femërore nëpër shkolla dhe parlament, e as mbajtja e mjekrrave të gjata nga shumë të rinjë shqiptarë nuk i mjaftuan botës islame që ta pranojnë Kosovën shtet. Pse?
Sepse, ne jemi evropian e jo pjese e errësirës mesjetare turke, arabe apo aziatike, të cilët edhe pas tetë vitesh nga shpallja e pavarësisë vazhdojnë të mos e pranojnë Kosovën shtet. E gjithë kjo do të thotë, se gjaku ynë i derdhur për pavarësinë e Kosovës, për botën islame nuk ka ndonjë vlerë.
Me siguri të gjithëve u kujtohet një thënje e ish presidentit të SHBA-ve, zotit Bill Clinton gjatë një vizite të pasluftës në Kosovë, po citoj; “Ne e fituam luftën, ju duhet ta fitoni paqen…”
Thënje kjo më tepër se e sakt, profetike do të thoja. Mundësitë që na i dha përëndimi, në radhë të parë SHBA-të për ndërtimin e shtetit, jo vetëm që nuk dijtëm t’i shfrytëzojmë si duhet, në të shumtën e rasteve u keqperdorën nga njerëz të pandërgjegjshëm në pushtet; duke filluar nga ndihmat humanitare, financiare dhe investimet jo të pakta që bashkësia ndërkombëtare i solli në Kosovë!
Për këtë dështim të gjithë jemi nga pak fajtor, që i lejuam të shkojnë kaq largë kusarët politik në zhvatjen e shtetit.
Pushtetarët e deritanishëm pothuajse të gjithë pa dallime janë bërë të njëjtë; lakmiqar të pakursyer në grabitjen e pasurive publike dhe shtetërore, duke u shëdrruar në klasë të pasuruarish nga privilegjet e pushtetit mbi kurrizin e një populli të varfër.
Rikuperimi i gabimeve të politikes është një procesi cili duhet të ndodhë petjetër në të ardhmen,…me ardhjen në krye të shtetit të një Qeverie të pastër dhe të përgjegjshme politike.
Meqenëse shumica e këtij populli po e zgjedhë dhe duron akoma këtë klasë kusarësh dhe matrapazësh politik, atëherë nuk e meritojmë më mirë.
Një fjlaë e urtë popullore e thotë: “Kungulli nuk shkon gjithmonë mbi ujë”. Vërtetë na ka ardhur koha të zgjedhim mes lindjes dhe perëndimit. Kaluan 17 vjet nga përfundimi i luftës, e ne si popull kemi mbetur peng i sjelljeve tona të papërgjejgjshme, e kështu mund të na kalojnë edhe po aq vite të tjera, por perëndimi (SHBA) nuk ka kohë të mirret përgjithmonë me ne,…dhe fatii ynë shumë lehtë mund të kaloj në anën e kundërt, për çka situata mund të na kthehet mbrapsht për 360 °. /2L ONLINE/
