KËMISHA E NATËS
/Sinan SADIKU/
Atë ditë kur veshe këmishën e natës
kohën tonë na e vodhi muzgu
Tani e tutje
mund të takohemi vetëm në kujtime
po pati mirësinë të na i falë vetmia
E vetmia jam unë
je ti
jemi ne
se nuk ditëm
ta shkundim pluhurin e shekujve
Sa e sa herë të pata thënë
e përkryera është trillim i poetëve
po ti kurrë s`e kuptove
Një ditë kur të mësohemi
ta shkundim pluhurin e shekujve
gjithçka do të ketë marrë fund
përveç pendimit
Ajo që kishim nuk ishte pak
ishte foleja e fatit tonë
që ti e rrënove
atë ditë kur veshe këmishën e natës
